Bonaz staat voor: Bodegraven en Nieuwerbrug Aanvullende Zorg.
Historie
De Stichting Bonaz is ontstaan uit het voormalige kruiswerk in Bodegraven en Nieuwerbrug. Kapitaal dat de plaatselijke kruisverenigingen ter vrije besteding hadden is in het verleden ondergebracht in een aparte stichting. Deze stichting bestaat al sinds 1946. Na de fusie van kruisverenigingen in het begin van de negentiger jaren is dit kapitaal overgegaan naar BONAZ.
Doel
De stichting BONAZ heeft ten doel ‘het financieren en subsidiëren van activiteiten ten dienste van ingezetenen van de gemeente Bodegraven op het gebied van gezondheidszorg, welzijn, cultuur en sport. Deze activiteiten dienen binnen die gemeente te worden uitgeoefend’.
Onder gezondheidszorg kunnen allerhande activiteiten en middelen vallen: voorzieningen voor gehandicapten, rolstoelen voor een vereniging, een voorziening in Vijverhof, Rijngaarde of een andere locatie waar veel ouderen wonen. Het kunnen grote en kleine projecten betreffen.
Ook de begrippen welzijn, cultuur en sport zijn breed: sportverenigingen, culturele groepen, jeugdclubs en jongerenvoorzieningen vallen er onder.
Criteria voor toewijzing
Om tot een zo goed mogelijke verdeling van het geld te komen heeft het bestuur een aantal criteria opgesteld, waaraan aanvragen moeten voldoen.
Deze zijn:
- het geld moet terecht komen bij inwoners van Bodegraven en Nieuwerbrug;
- BONAZ subsidieert alleen organisaties en instellingen, geen particulieren. De organisatie moet bij voorkeuur een rechtspersoon zijn;
- BONAZ subsidieert alleen als aanwijsbaar bij andere geldgevers is aangeklopt en daar niet of niet voldoende financiering is gevonden;
- BONAZ subsidieert projecten maximaal drie jaar achtereen, omdat de bijdragen van BONAZ uitdrukkelijk zijn bedoeld als startfinanciering. Uiteindelijk moet een initiatief zichzelf kunnen bedruipen;
- en tenslotte: het moet gaan om zaken op het gebied van gezondheidszorg, welzijn, cultuur en sport.
De aanvraagprocedure
De Stichting BONAZ vergadert in principe twee maal per jaar: eenmaal in het voorjaar en eenmaal in het najaar.In die vergaderingen worden de aanvragen tot subsidie behandeld die in de voorafgaande periode zijn binnengekomen.
Vereisten
Aanvragen moeten zijn voorzien van een heldere onderbouwing, waaruit blijkt wat wordt gevraagd, in welke mate er al financiering uit andere bronnen plaatsvindt (subsidie of geld uit eigen acties) en hoe de financiële toestand van de aanvrager is. BONAZ wil graag dit inzicht om te kunnen bepalen of het geld terecht komt bij die organisaties die het echt nodig hebben.
Bij het opstellen van een aanvraag kan contact worden gezocht met de secretaris om af te stemmen welke informatie voor een juiste beoordeling gewenst is. Aanvragen voor financiële ondersteuning door de Stichting Bonaz kunnen worden ingediend bij het bestuur.
Contact
Het adres van de stichting Bonaz is:
Oranjelaan 39
2411 VW Bodegraven
info@bonaz.nl
Bestuur
Het stichtingsbestuur wordt per april 2006 gevormd door:
dhr M. W. Batelaan (secretaris)
dhr G.N.J van der Bleek (penningmeester)
dhr G. Hoogeveen (voorzitter)
dhr A. Baan
mw M. de Meyere
Herinneringen
m.b.t. de ontstaansgeschiedenis van de Stichting BONAZ.
In
de 70-er jaren van de 20e eeuw fuseerden de verenigingen tot de vereniging
Interkruis.
De
diensten van Interkruis werden
uitgevoerd in het kruisgebouw aan de Willem de Zwijgerlaan in Bodegraven, dat bij
de fusie in eigendom was verkregen door Stichting Centraal Magazijn voor
Ziekenverplegingsmateriaal Kruishulp Bodegraven. Deze Stichting bestond al
sinds 1951.
Het
kruisgebouw schoot op allerlei terreinen te kort en vanaf het moment dat
Interkruis ontstond is er gewerkt aan plannen voor een nieuw kruisgebouw. Alle
energie die daar werd ingestopt leek aanvankelijk tevergeefs. Het bestuur realiseerde
zich niet dat het kruisgebouw er wel zou komen, maar dat de regie volledig bij
de gemeente lag. Zij bepaalde het moment en de plaats voor het nieuwe gebouw.
De
penningmeester, die bankier was, kon goed overweg met het verbindingskantoor
van de AWBZ, dat inmiddels de salarissen van het personeel bekostigde.
Hoe
goed het contact tussen de penningmeester en het verbindingskantoor ook was, de
financiering van de kruiszorg bleef een grote zorg voor het bestuur omdat alles
aan uiterst strenge en soms merkwaardige regels werd verbonden.
Niettemin
kwam in het midden van de 80-er jaren het kruisgebouw in de Julianastraat nr 50
er. Het was een combinatie van een oud kaaspakhuis en nieuwbouw.
De
financiering was voor het grootste deel afkomstig uit het vermogen van de
Stichting Kruishulp maar ook voor een deel uit het eigen vermogen dat in de
loop der tijd was opgebouwd. Immers de meeste Bodegravers betaalden als lid van
de Kruisvereniging Bodegraven contributie, terwijl het leeuwendeel van de
kosten inmiddels door de AWBZ werd gedragen.
In
de daarop volgende jaren kwamen twee panden in de Julianastraat , de nrs 48 en
46 te koop welke door de Interkruis werden aangeschaft onder het motto “het
huis van de buren komt maar eenmaal te koop”. Er was voldoende ambitie om
nieuwe activiteiten op te starten.
Inmiddels
zette de overheid, die niet met al die steden en dorpen over de financiën wilde
onderhandelen en controle wilde uitoefenen, de locale kruisverenigingen onder
druk om te fuseren tot regionale kruisverenigingen. Zo ontstond de
kruisvereniging “Rijn en Wiericke” waar Bodegraven en Woerden de grootste
partners van waren.
In
die tijd werd overigens met verbazing door het Bodegraafse bestuur de enorm
toenemende bureaucratisering van het “kruiswerk-apparaat” gade geslagen.
Per
1 januari 1989 ging de gemeente Woerden door een herindeling over naar de
provincie Utrecht en kwam er een einde aan de samenwerking in kruisvereniging
Rijn en Wiericke. Bodegraven viel daarna in de regio Gouda waar een heel team
van managers likkebaardend naar het vermogen van de kruisvereniging in
Bodegraven zat te kijken.
Kort
daarna had het bestuur van het Groene Kruis in Nieuwerbrug te kennen gegeven
hun bestuursactiviteiten te willen beëindigen. De Bodegraafse en Nieuwerbrugse vereniging
fuseerden en het pand aan de Korte Waarder werd verkregen.
Het
bestuur van de kruisvereniging in Bodegraven heeft daarna het nog lang
volgehouden om zelfstandig te willen blijven en ontwikkelde daarbij plannen
voor een gezondheidscentrum in Bodegraven.
Er
werd gesproken met de huisartsen en Goudse specialisten (in de tijd dat
ziekenhuizen per jaar maar een aantal ingrepen per discipline mochten
verrichten) en zelfs met een van de grotere ziektekostenverzekeraars.
Het
net van de overheid en de Goudse kruisorganisatie Midden Holland sloot zich echter
om Bodegraven, waardoor zij helemaal alleen kwam te staan in de regio en het
bestuur gedwongen werd het hoofd in de schoot te leggen.
Intussen
had het bestuur van de Stichting Kruishulp in 1986 het oude kruisgebouw
verkocht en beheerde een vermogen waarbij geen activiteiten ten gunste van de
Bodegraafse burgerij werden ontplooid. Het bestuur van de Bodegraafse
Kruisvereniging wist het bestuur van de Stichting Kruishulp er toe over te
halen om hun taken neer te leggen en over te dragen aan de bestuurders van de
Kruisvereniging.
Deze
bestuurders hadden nu dus een dubbele bestuurlijke taak. Maar aangezien de zorg
van een goed functioneren van het
kruiswerk geheel uit handen was genomen door Kruisvereniging Midden Holland te
Gouda bleef er maar één zorg over: Hoe houden we Bodegraafs geld in Bodegraven
?
Dankzij
fenomenaal denkwerk van de toenmalige penningmeester werd er een ontvlechtingsmethodiek
opgesteld waardoor aan de overheid kon worden aangetoond dat het vermogen van
de Kruisvereniging niet alleen uit AWBZ-geld bestond maar vooral uit
contributies, oud TBC-verenigingsvermogen en de niet onaanzienlijke waardestijging
van de aangekochte panden.
Het
resultaat van de onderhandeling in 1993 kwam hierop neer dat de Vierstroom
(de
rechtsopvolger van Kruisvereniging Midden Holland) fuseerde met Kruiswerk
Bodegraven/Nieuwerbrug en de gebouwen in de Julianastraat en Korte Waarder
daardoor overnam. Nadat de diverse hypotheken waren afgelost bleef het restant van het vermogen in de Stichting Kruishulp en was de Bodegraafse Kruisvereniging verdwenen.
Van
meet af aan werd gesproken over het Bodegraafse geld voor de Bodegravers.
Zo
ontstond al snel het bewustzijn dat het opgebouwde vermogen – binnen
afgesproken grenzen- zo nuttig mogelijk moest worden besteed. En de beste manier waarop dat kon gebeuren was door de Stichting Kruishulp om te zetten in een subsidiestichting met strakke statuten. Zo gezegd zo gedaan.
In
een aantal stappen zijn deze statuten tot stand gekomen en werd reeds in 1993 bij
de notaris de Stichting Bonaz een feit.